StatCounter code

Friday, February 25, 2011

చిత్రమాలికలో నా వ్యాసం - 1

చిత్రమాలికలో వ్యాసపరంపర ఇలా మొదలెడతానని కలలో కూడా అనుకోలేదు. అంతా ఆ రమణ గారి వల్లే...చెప్తా చెప్తా ఆయన సంగతి...దీనికి ప్రతిఫలంగా ఆయన రచనలన్నిటినీ నేను ఇంకో పది సార్లు చదివి మరో పదిమంది చేత చదివిస్తా ఆ.

Thursday, February 24, 2011

చీకటి రోజు :(

ఈరోజు ఎంతటి అశుభదినం...నాకు కన్నీళ్ళు ఆగట్లేదు. మా అభిమాన రచయిత ముళ్ళపూడి వారు ఇక లేరనే నిజం నన్ను వణికిస్తోంది. ఇన్నాళ్లు మనల్ని ఆయన కోతికొమ్మచ్చి ఆడించి ఇప్పుడేమో జాటర్ డమాల్ అనేసారు. నాకే ఇలా ఉంటే బాపూగారికి ఎలా ఉంటుండో ఊహించడం కూడా కష్టంగా ఉంది. అప్పుడెప్పుడో ఒకసారి "నా తెగులు" మృత్యుంజయ్ గారు బాపూ గారి బొమ్మ వేసి బ్లాగులో పెడితే సరిగ్గా రాలేదండీ...బహుసా బాపూగారిని ఒంటిరిగా వేసారు కదా రమణ గారిని పక్కనబెట్టకుండా అందుకే బాగా రాలేదేమో" అని నేను వ్యాఖ్య రాసాను. ఆయన కూడా దానికి ఒప్పుకున్నారు. బాపూ-రమణలని విడదీసి చూడడం మన కళ్ళకి అలవాటు లేదు. మనకే అలవాటు లేకపోతే బాపూగారికి ఎలా ఉంటుంది! ఈ కష్టాన్ని తట్టుకునే ఆత్మస్థైర్యాన్ని బాపూగారికి కలగాలని మనస్పూర్తిగా కోరుకుంటున్నాను.

క్రితసారి చెన్నై వెళ్ళినప్పుడు వారిరువురినీ కలవాలని ప్రయత్నించాను. వారు బిజీగా ఉండడం, నాకు టైం కుదరకపోవడంతో కలవలేకపోయాను.వచ్చేసారి వెళ్ళినప్పుడు తప్పకుండా కలవాలని ఒట్టుపెట్టుకున్నాను....ఇప్పుడిలా...మాటలు రావట్లేదు, దుఖం తన్నుకుని వస్తోంది. గుండెకోత కోసినట్టుగా ఉంది. అభిమాన ఉంటే ఇంత దుఖం వస్తుందా....నాకు తెలీదు. ఆయన నా మనసుకి ఇంత దగ్గరవారని....ఇంత అనురాగాన్ని నింపుకున్నానని నాకు ఈరోజు బాగా తెలుస్తోంది. భానిమతిగారు చనిపోయినప్పుడు ఏడ్చాను, మళ్ళీ ఇప్పుడు ఏడుపు ఆగట్లేదు. అసలు నాకే ఎందుకు ఇలా జరుగుతుందో అర్థం కావట్లేదు. మొదటిసారి భానుమతిగారిని కలుసుకోవాలని తీవ్ర నిర్ణయం తీసుకున్న ఒక నెల రోజులకే ఆవిడ పోవడం, ఇప్పుడు ఏప్రిల్ లో చెన్నై వెళ్ళేటప్పుడు బాపు-రమణలని కలవాలని ఒట్టుపెట్టుకోవడం...ఇలా జరగడం. నాకే ఎందుకు ఇలా జరుగుతుందో...ఇంక నేను వారిని చూడలేను కదా.

రమణగారి మీద ఉన్న ప్రేమతో ఆయన పుట్టినరోజునాడు ఒక టపా కూడా రాసాను. ఆయన రమణీయాలు చదివి ఎంత ఉత్సాహాన్ని పొందానో నాకే తెలీదు. ఆయన రచనాశైలి అద్వితీయం. ఆ శైలికే నేను కట్టుబడిపోయాను. నేను ఈ సమయంలో చెయ్యగలిగినది ఒక్కటే ఆయన రచనలను చదవడం, వీలైతే కొందరిచేతైనా చదివించగలగడం. రమణ గారి ఆత్మకి శాంతి చేకూరాలని మనస్పూర్తిగా కోరుకుంటున్నాను. బాపూ గారికి మనశ్శాంతి చేకూరాలని ఆకాంక్షిస్తున్నాను.

ఆయన గురించి నేను రాసిన పోస్ట్ మళ్ళీ ఇక్కడ పెడుతున్నాను.

ముళ్ళపూడి వెంకట రమణ గారి గురంచి తెలియనివారు ఆంధ్రదేశంలో ఉండరు. ఆయన గురించి అందరు అన్ని రకాలుగా చెప్పేసారు, పొగిడేసారు. ఇహ నేను కొత్తగా చెప్పాల్సిందేమీలేదు. ఈరోజు ఆయన జన్మదినం...ఆయనకెలాగూ ముఖాముఖి జన్మదిన శుభాకాంక్షలు తెలుపలేము కాబట్టి ఆయన కలము నుండి జాలువారిన హాస్య చతురోక్తులలో కొన్నింటిని తలుచుకోవడమే ఆయనకు నేను చెప్పగల జేజేలు.

రమణగారి భాష గురించి ఎవరూ ప్రత్యేకంగా చెప్పక్కర్లేదు, ఆయన రచనలే అందుకు సాక్ష్యాలు. ఆయన జీవితం ఒక ముళ్ళబాట, జీవితంలో కష్టాలను అలవోకగా అవేమీ పట్టనట్టు అలా అలా రాసేస్తారు, చదువుతున్న మనకే కన్నీళ్ళు ధారలా కారిపోతాయి. ఆయన గురించి ఒకచోట శ్రీరమణ అంటారూ...
"పచ్చని గోరింటలో అరుణిమలు దాగినట్లు
ముళ్ళపూడి నవ్వుల్లో ముళ్ళలాంటి వేదన"

బాపు-రమణ అంటే స్నేహం అని మనం నిర్వచనం చెప్పుకోవచ్చు.
రమణగారి మానసపుత్రుడు బుడుగు గురిచి తెలియనిదెవరికి?
రమణగారు బోలెడు రమణీయాలు రచించారు....సినీరమణీయం, కదంబరమణీయం, ఇలా ఎన్నో....వాటిల్లో కొన్ని రమణీయమైన గుళికలు......

ఒకసారి ముళ్ళపూడి వారికి అప్పు అవసరమై ఒక స్నేహితుడికి ఫోన్ చేసి అడిగారట.

రమణ: ఓయ్ కాస్త అప్పు కావాలోయ్
స్నేహితుడు: అలాగా, ఎప్పటికి కావాలి?
రమణ: మొన్నటికి

....ఇలా ఉంటుంది వీరి వ్యవహారం

...............................
రచయితల మీద వేసిన జోకు:
"నా కొత్త నవల మీద పత్రికలో విమర్శ వేయించండి" అంటూ రచయిత ఒక పుస్తకం అందించాడు. పుస్తకం బాగా నలిగి చిరిగిపోయింది.
"పబ్లిషర్ నాకు ఒక్కటే కాపీ ఇచ్చాడండీ, మా అబ్బాయి దాన్ని నలిపి చింపేశాడు, మరోలా అనుకోకండి," అన్నాడు రచయిత.
"అయితే ఇంకా విమర్శ ఎందుకు? మీ అబ్బాయి అభిప్రాయం తెలుస్తూనే ఉందిగా" అన్నాడు సంపాదకుడు.

"1960 లో తన ఋణానందలహరి పుస్తకం ఫస్ట్ ఎడిషన్ వెలువడింది. ఆ కాపీని ఇచ్చేటప్పుడు దానిపై అచ్చుతప్పులతో, అభినందనలతో అని రాసి మరీ సంతకం చేసి ఇచ్చారట ఆ గ్రంధకర్త శ్రీ ముళ్ళపూడి వెంకటరమణ-కొంత వరకైనా పాప పరిహారం అవుతుందని."
....................................
ఎత్తిపొడుపులలో రమణ గారి చమత్కారం:
"ఆహా కోట్లార్జించినా మీలో ఆవగింజంత మార్పు కూడా లేదండీ, నాడెంతో నేడూ అంతే" అన్నడొక స్నేహితుడు.

"మార్పులేకేం. పూర్వం నేను పొగరుబోతుని, ఇప్పుడు నాది ఆత్మవిశ్వాసం. లోగడ మొండి రాస్కెల్ ని, ఇప్పుడు చిత్తశుద్ధి-దృఢసంకల్పం కలవాడిని. ఆ మధ్య జడ్డివెధవని, ఇప్పుడు సజ్జనుణ్ణి. లోగడ నోరు విప్పితే అవాకులు -చవాకులు దొర్లేవి, ఇప్పుడు చమత్కారంగా.....సరసంగా మాట్లాడుతున్నాను అంటున్నారు" అన్నాడు శ్రీమంతుడు.
..................................
దృష్టిలోపం:
ఒక కళాసృష్టి జరిగినప్పుడు
రసికుడు: అందులో మంచినీ, అందాన్ని వెతుకుతాడు
విమర్శకుడు: అచ్చుతప్పుల్నీ-తతిమా దోషాల్ని వెతుకుతాడు.
సెన్సారువాడు: బూతునే వెతుకుతాడు
.............................................
జోస్యం
"మీరు డెబ్బైయేళ్ళు బతుకుతారండీ"
"ఏడిసినట్టే ఉంది, నాకు ఇప్పుడు డెబ్బైయేళ్ళే"
"చూసారా, నే చెప్పలే!"
..........................

ప్రముఖుల గురించి రమణగారి మాటల్లో

అమరావతి కథల గురించి చెప్తూ...
"అమరావతి కథలు ప్రేమతో, భక్తితో, ఆవేశంతో సత్యంగారి హృదయం లోంచి ఉప్పొంగాయి. జలపాతంలా ఉరికాయి. బాలకృష్ణవేణిలా పరిగెత్తాయి. స్వామి కోవెల దగ్గర కృష్ణలా భయభక్తులతో తలవంచుకుని నడిచాయి" అన్నారు.

సాలూరి రాజేశ్వరరావుగారి గురించి....
"నిఘంటువులో 'శ్రావ్యసంగీతం' అనే మాటకి అర్థం రాయటానికి మాటలు వెతికి చేర్చేబదులు రాజేశ్వరరావు అని టూకీగా రాస్తే చాలు"

యెస్.వి.రంగారావు గురించి....
"వెండితెరకి రాకుంటే రంగారావు ఏం చేసేవాడు? ఎప్పుడో అప్పుడు ఝామ్మని వచ్చేసేవాడు, అందుకు సందేహమేమిటి!"

కె.వి.రెడ్డి గురించి.....
కృతకమైన సాంఘికం కన్నా సహజమైన జానపదం లక్షరెట్లు మెరుగు. కె.వి. దగ్గర ఉంటే పది లక్షలు మెరుగు. దైవమిచ్చిన జానపదానికి మకుటంలేని రాజు కె.వి.

భానుమతి గురించి.....
చలనచిత్ర ధరిత్రి చరిత్ర ముఖపత్రాన్ని గర్వకారణాల తోరణాలతో అలంకరించడానికి అక్షర క్రమాన పేర్లు ఎన్నికచేస్తే "బి" శీర్హిక కింద బహుముఖ ప్రఙ్ఞావతి భానుమతి పేరు చేరుతుంది"

రమణగారి గురించి ఇలా రాసుకుంటు, చెప్పుకుంటూ పోతే ఎన్నో ఎన్నెన్నో....ఒక జీవితం చాలదు!
......... అశృనయనాలతో నివాళులర్పిస్తున్నాను.