మన బ్లాగర్లలలో చాలామంది చాలా భావుకతతో బోల్డు బోల్డు రాసేస్తుంటారు కదా. పువ్వు గురించో, నవ్వు గురించో, "నువ్వు" గురించో...బలే రాస్తుంటారు. అలాగే రాధాకృష్ణుల గురించి...విరహవేదనల గురించి, ఆమె గురించి, అతని గురించి...ఏవేవో రాస్తుంటారు.
మనకి అంత భావుకత లేదు, అదంటే ఏమిటో కూడా తెలీదు. అసలు వీళ్ళెలా రాస్తుంటారా అని తెగ ఆశ్చర్యపోతుంటాను. చివరికి నిన్న తెలిసింది. మన నేస్తం లేరూ ఆవిడ చెప్పారు "చాలా చిన్న విషయాన్ని స్ట్రైట్ గా చెప్పకుండా చిలవలు పలవలుగా చెప్పిరాసేదాన్ని భావుకత అంటారు" అని. ఇది చాలదూ మనకి! అసలే ఇదిగో తోక అంటే అదిగో పులి అనే రకం మనం. చిన్న క్లూ ఇస్తే చాలు అల్లుకుపోతాం. ఆ..మనకేం తక్కువ, మనం రాయలేమా అని మొదలెట్టాను. కాకపోతే అది భావుకత లా కాకుండా భావుకపిత లా వచ్చింది. అందుకే నా ఈ ప్రహసనానికి "భావుకపిత" అని పేరు పెట్టాను. బ్లాగు వీధులలో భావుకపితబావుటా ఎగురవేయాలని నిర్ణయించేసుకున్నాను.
ఆ నిర్వచనం చూసాక నాలో భావుకపిత్వం పొంగిపొర్లింది. రాసేసాను...నాలో భావుకపిని కదిపి, కుదిపి పారేసాను.
1) నేస్తం.....నాకు కావాలి....అవును, నాకు కావాలి.
అది గుండ్రంగా ఉంటుంది నీ ముఖం లాగే
మృదువుగా ఉంటుంది నీ మనసులాగే
మధురంగా ఉంటుంది నీ పలుకులాగే
ఒక్కసారి హత్తుకుంటే చాలు విస్ఫోటనాలు కలిగిస్తుంది.
ఆ పరిమళం మనోహరంగా ఉంటుంది
ఆ తీపి జ్ఞాపకాలు ఎన్నటికీ వీడవు.
గుండె నాలుకపైకి వచ్చేస్తుంది....
ఆ రుచి, ఆ ఆస్వాదన అనితరసాధ్యం.....
అదేమిటో తెలుసా నేస్తం...చెప్పేస్తున్నా..చెప్పేస్తున్నా...అదే సున్నుండ...అది కావాలి నాకు...ఇవ్వావూ!
2) అదిగో ఆ గదిలో ఆ చిట్టచివర్న ఆ మూల నావైపే చూస్తోంది
ఒంగి, వినయంగా, ఓరకంట చూస్తోంది
ఆ చూపులు "నీకోసమే, నువ్వెప్పుడొస్తావా అని" అన్నట్టు ఉన్నాయి.
నే వెళ్ళగానే ఏ క్షణమైనా వర్షించేలా ఉన్నాయి.
మెల్లగా, మృదువుగా ఆ హృదయంలోనుండి మాటలు వినిపిస్తున్నాయి.....
"ఇంకా ఎంతసేపు...ఈ యాతన "నీకోసమే" అని చెబుతున్నా రావేం!
రా, నువ్వొస్తే నా ఈ నిరీక్షణ ముగుస్తుంది.
ఆఖరి బొట్టు వరకు నీకోసమే.....
ఎహే ఎంతసేపు నాకుతావ్ చెయ్యిని, వచ్చి కడుక్కో"
అని ఆ మూలన, వాష్ బేసిన్ నుండి పిలుస్తున్న కొళాయి పిలుపులు నాకు లీలగా వినిపిస్తున్నాయి.
3) ఎంత బరువైనా మోస్తారు
రాచిరంపాన పెట్టినా సహిస్తారు
ఈడ్చితన్నినా భరిస్తారు
సూదులు పెట్టి పొడిచినా కిక్కురుమనరు
పైగా మీరు
భూమాతకి అతిదగ్గరగా ఉన్నాము కదా అని ఆనందిస్తారు
మనిషి నడకకు, నడతకు సాయం చేస్తున్నామని మురిసిపోతారు
మాకు మేమే సరిజోడి అని తలెగరేస్తారు
అవసరం తీరాక మిమ్ములను నిర్దాక్షిణ్యంగా అవతల పారేసినా పన్నెత్తి మాటాడరు, కన్నెత్తి చూడరు
మీ ఓరిమికి, కూరిమికి జోహార్లు ఓ ప్రియ పాదరక్షలూ!
అవేనండి కాలిచెప్పులు! :)
4) అత్తకోడళ్ళ మధ్య చిచ్చుపెడతావు
భార్యాభర్తల మధ్య అపార్థాలు తెస్తావు
యజమాని, సేవకుని మధ్య మంటలు రేపుతావు
కుట్రలు,కుతంత్రాలు నింపుకుని భయంకరమైన క్షుద్రవిద్యలను ప్రోత్సహిస్తావు
బాల్యవివాహ కథలు చెబుతావు
అనాగరికమైన అంశాలను ప్రస్తావిస్తావు
అవన్నీ చూసే ఆడవాళ్ల చేత కన్నీరు పెట్టిస్తావు
ఓ తెలుగు టీవీ సీరీయలూ...నీకిదేం పాడుబుద్ధి!
5) నువ్వంటే వ్యామోహం
నీ చేయూత కావాలని ఆరాటం
అన్నివేళలా సదుపాయంగా ఉంటావని నమ్మకం
మిలమిలమెరుస్తూ, దృఢంగా, బలంగా చేతిలో ఒదిగిపోతావ్
నీ చేరువ అభివృద్ధికి సంకేతం
నువ్వంటే నాకు ఇష్టం, నిజంగా
కానీ....కానీ.....
ఎందుకో నాకంటూ ఉన్నదాన్ని, నాలో ఏకమైపోయిన దాన్ని, నా సొంత చేయిని చూడగానే నిన్ను మరచిపోయి హాయిగా ముద్దలు కలుపుకుని ఆనందంగా తినేస్తాను.
నీ ఉపయోగాన్ని తోసిరాజని, నీ మీద ఉన్న ప్రేమని చంపేసుకుంటూ నేను చేస్తున్న ఈ పనిని క్షమిస్తావు కదూ ఓ చెమ్చా (స్పూన్)!
మరి నా భావుకపిత ఎలా ఉందో చెప్పండి? మీకు నచ్చే ఉంటుంది నాకు తెలుసు :P
అస్సలు మొహమాటం లేకుండా పొగిడేయండి ఏం! :)