మహానటికి అశ్రునివాళి

కొమ్మారెడ్డి మారుతి...సావిత్రిగా ఎదిగిన వైనం, కళ్ళతో భావాలు పలికించే నటనం, పాత్రలో ఒదిగిపోయే జీవం.....మహానటి సొంతం. పెదవులపై మాట కళ్లలో ఎలా ప్రతిఫలిస్తుందో ఇప్పటికీ అంతుబట్టని రహస్యమే, ఎవరికీ చిక్కని లాఘవమే.

అంతవరకు వచ్చిన మహామహులు ఎందరో నాటకాలలో, సినిమాలలో నటిస్తూ "నటన" ప్రాశస్త్యం పెంపొందిస్తూ ఉంటే, ఎక్కడనుండి ఊడిపడిందో ఓ పల్లెటూరి వాటం....నటన లేదు గిటన లేదు, అసలు నటించడం ఏమిటి nonsense....జీవించాలి అంతే. సినిమాలయితే ఆయా పాత్రల్లో జీవించాలి, నిజజీవితంలో మన పాత్రలోనే మనమే జీవించాలి.....అని తెగేసి రుజువు చేసారు.

నీకు నువ్వే సాటి వేరెవరూ లేరు అని ఎవరి గురించైనా అనాలి అంటే అది ఒక్క సావిత్రిగారి గురించి మాత్రమే అనగలం.

డిసెంబర్ 24...ఈ కళామతల్లి ముద్దుబిడ్డ జీవనాడులు కృగిపోయి, అశువులు బాసిన రోజు. ఓ గొప్ప వెలుగు వెలిగి, అందరి చేత దాసోహమనిపించుకుని, చివరికి మనశ్శాంతి కరువై లోకాన్ని వీడి వెళ్ళిపోయారు.

ఆ మహానటికి ఇదే నా అశ్రునివాళి.

అక్కయ్యా నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం. నీ ఫొటో పంపవా అని ప్రేమగా మా నాన్నగారు ఉత్తరం రాస్తే వెంటనే తన స్వహస్తాలతో చేసిన సంతకంతో పాటు ఫొటో మా ఇంటికి వచ్చిందిట. ఆ అదృష్టం నేను నోచుకోలేకపోయానే అని బాధపడినా, మా నాన్నగారికి దక్కినందుకు ఆనందంగానే ఉంటుంది.

గుండెల్లో నిండిన అభిమానం ఎలా చూపించాలో తెలియక కాగితంపై ఇలా ఒంపేసాను. ( ఇవి ఓ 12 యేళ్ల క్రితం గీసిన బొమ్మలు). ఇంతకుముందు బ్లాగులో పెట్టినవే అయినా మరొక్కసారి చూడాలనిపించి, చూపించాలనిపించి....

"నా తెగులు" మృత్యుంజయ్ గారు వేసిన మాయశశిరేఖ బొమ్మ....అద్భుతానికి మారుపేరు.

http://mrithyunjaya.blogspot.com/2010/02/maya-bazaar.html

(సావిత్రి గారి వర్ధంతి Dec 26 అని వికీ లో ఉంది. కానీ మన శిరాకదంబం రావుగారు Dec 24 అని చెప్పడం వల్ల ఇవాళే నివాళి అర్పించేసాను. వికీ కంటే రావుగారి మీద నాకు గురి ఎక్కువ. :) గీతగారొచ్చి మళ్ళీ 26 అంటున్నారు. నాకు confusion గా ఉంది. 24 అయినా 26 అయినా నివాళులర్పించడం ముఖ్యం కాబట్టి ఈ పోస్ట్ continue చేస్తున్నాను.)